я́міна, -ы, мн. -ы, я́мін, ж. (разм.).

Тое, што і яма (у 1 і 3 знач.).

|| памянш. я́мінка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Я́міна

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Я́міна
Р. Я́міна
Д. Я́міну
В. Я́міна
Т. Я́мінам
М. Я́міне

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

я́міна

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. я́міна я́міны
Р. я́міны я́мін
Д. я́міне я́мінам
В. я́міну я́міны
Т. я́мінай
я́мінаю		 я́мінамі
М. я́міне я́мінах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

я́міна ж., разг. я́мина, я́ма; вы́боина, уха́б м., уха́бина

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

я́міна, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і яма. Вуліца была ў ямінах, калдобінах. Хведаровіч. Стаялі тут яміны з вадою, нібы хтосьці выканаў студні. Бядуля. Пад рудой шчацінай не відаць былі ўпалыя яміны шчок. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

я́мина прост. я́міна, -ны ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

я́мінка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Разм. Памянш.-ласк. да яміна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

впа́дина

1. упа́дзіна, -ны ж.; (ложбина) лагчы́на, -ны ж.;

2. (небольшое углубление) запа́дзіна, -ны ж., я́міна, -ны ж.;

глазна́я впа́дина анат. во́чная я́міна.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

круглі́цца, ‑ліцца; незак.

Разм.

1. Станавіцца больш круглым, прымаць акруглую форму. Чорная яміна рота кругліцца, шырыцца... Лынькоў.

2. Вылучацца круглай формай. То тут, то там былі прыкрытыя снегам пні, кругліліся белымі шапкамі лаўжы. М. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лужэчак ’невялікая ўпадзіна, яміна’ (ганц., Сл. ПЗБ). З лужочак < луг 2 (гл.); э замест о — характэрная з’ява паўд.-зах. бел. гаворак (Бел. дыял., 1980, 31–32).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)