я́мка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
я́мка |
я́мкі |
| Р. |
я́мкі |
я́мак |
| Д. |
я́мцы |
я́мкам |
| В. |
я́мку |
я́мкі |
| Т. |
я́мкай
я́мкаю |
я́мкамі |
| М. |
я́мцы |
я́мках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
я́мка, -і, ДМ я́мцы, мн. -і, я́мак, ж.
1. гл. яма.
2. Невялікае паглыбленне на чым-н., у чым-н.
Ямкі на шчочках.
3. Ніша з боку прыпечка, куды заграбаюць жар, замятаюць попел.
|| памянш. я́мачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
я́мка уменьш., анат. я́мка, -кі ж.;
обоня́тельная я́мка анат. ню́хальная я́мка;
слухова́я я́мка анат. слыхава́я я́мка.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
я́мка ж.
1. уменьш. я́мка;
2. анат. я́мка;
ню́хальная я. — обоня́тельная я́мка;
слыхава́я я. — слухова́я я́мка;
3. (у печи) загне́тка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
я́мка, ‑і, ДМ ямцы; Р мн. ямак; ж.
Памянш. да яма (у 1 знач.); невялікая яма. У Максімавых варотах, у ямцы, ляжаў і вяла павільваў хвосцікам кабан-кормнік. Капыловіч. // Невялікае паглыбленне на чым‑н., у чым‑н. Вусны.. [Буракова] адразу пасмяглі, на шчоках большымі зрабіліся ямкі, і стала відаць многа маршчын каля вачэй. Ермаловіч. // Выемка, ніша з боку прыпечка, куды заграбаюць жар, попел. У ямцы на прыпечку тлела некалькі вугалёў, прысыпаных попелам. Мурашка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
я́ма, -ы, мн. -ы, ям, ж.
1. Паглыбленне ў зямлі.
Выкапаць яму.
Памыйная я.
Паветраная я. (перан.: участак у паветры, дзе самалёт рэзка зніжаецца, нібыта правальваецца). Капаць яму каму-н. (перан.: рыхтаваць непрыемнасць).
2. Абсталяванае паглыбленае месца для захоўвання чаго-н. (спец.).
Хаваць бульбу ў яме.
Вугальная я. (на судне). Аркестравая я.
3. Упадзіна, нізіна (разм.).
Вёска стаіць у яме.
|| памянш. я́мка, -і, ДМ я́мцы, мн. -і, я́мак, ж. (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
падпа́хавы подмы́шечный;
~вая я́мка — подмы́шечная я́мка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
подмы́шечный анат. падпа́хавы;
подмы́шечная я́мка падпа́хавая я́мка;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
загне́т, -а, М -не́це, м.
Ямка з левага або правага боку прыпечка, куды заграбаюць жар.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
во́спіна, -ы, мн. -ы, -пін, ж.
Ямка або шрам на скуры пасля воспы або прышчэпкі воспы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)