язёвы гл. язь.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

язё́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. язё́вы язё́вая язё́вае язё́выя
Р. язё́вага язё́вай
язё́вае		 язё́вага язё́вых
Д. язё́ваму язё́вай язё́ваму язё́вым
В. язё́вы (неадуш.)
язё́вага (адуш.)		 язё́вую язё́вае язё́выя (неадуш.)
язё́вых (адуш.)
Т. язё́вым язё́вай
язё́ваю		 язё́вым язё́вымі
М. язё́вым язё́вай язё́вым язё́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

язёвы язёвый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

язёвы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да язя, уласцівы яму. Язёвы плаўнік. // Прыгатаваны з язя. Язёвая юшка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

язь, -я́, мн. -і́, -ёў, м.

Прэснаводная рыба сямейства карпавых.

|| прым. язёвы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

язёвый (к язь) язёвы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Дзе́ва ’сузор’е Язёвы (БРС). Запазычанне з рус. Де́ва ’тс’ (у рус. мове гэта калька лац. назвы сузор’я Virgo).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)