язычко́выя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

мн.
-
Н. язычко́выя
Р. язычко́вых
Д. язычко́вым
В. язычко́выя (неадуш.)
Т. язычко́вымі
М. язычко́вых

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

язычко́выя сущ., мн., зоол. язычко́вые

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

язычко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. язычко́вы язычко́вая язычко́вае язычко́выя
Р. язычко́вага язычко́вай
язычко́вае		 язычко́вага язычко́вых
Д. язычко́ваму язычко́вай язычко́ваму язычко́вым
В. язычко́вы (неадуш.)
язычко́вага (адуш.)		 язычко́вую язычко́вае язычко́выя (неадуш.)
язычко́вых (адуш.)
Т. язычко́вым язычко́вай
язычко́ваю		 язычко́вым язычко́вымі
М. язычко́вым язычко́вай язычко́вым язычко́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

язычко́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да язычка, мае форму язычка (у 1 знач.). Язычковыя кветкі.

2. Які мае адносіны да язычка, з язычкамі (у 5 знач.). Усе віды гармонікаў адносяцца да язычковых інструментаў.

3. У лінгвістыцы — які вымаўляецца з удзелам мяккага паднябення і язычка (у 3 знач.); увулярны. Язычковыя зычныя гукі.

4. у знач. наз. язычко́выя, ‑ых. Клас паразітычных беспазваночных жывёл тыпу членістаногіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

язычко́вые мн., сущ., зоол. язычко́выя, -вых.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

язычко́вый в разн. знач. язычко́вы;

язычко́вые музыка́льные инструме́нты язычко́выя музы́чныя інструме́нты;

язычко́вые согла́сные язычко́выя зы́чныя.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)