язычко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. язычко́вы язычко́вая язычко́вае язычко́выя
Р. язычко́вага язычко́вай
язычко́вае		 язычко́вага язычко́вых
Д. язычко́ваму язычко́вай язычко́ваму язычко́вым
В. язычко́вы (неадуш.)
язычко́вага (адуш.)		 язычко́вую язычко́вае язычко́выя (неадуш.)
язычко́вых (адуш.)
Т. язычко́вым язычко́вай
язычко́ваю		 язычко́вым язычко́вымі
М. язычко́вым язычко́вай язычко́вым язычко́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

язычко́вы

1. язычко́вый;

~выя музы́чныя інструме́нты — язычко́вые музыка́льные инструме́нты;

2. анат. язычко́вый, надгорта́нный;

3. лингв. (о звуках) язычко́ый;

~выя зы́чныя гу́кі — язычко́вые согла́сные зву́ки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

язычко́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да язычка, мае форму язычка (у 1 знач.). Язычковыя кветкі.

2. Які мае адносіны да язычка, з язычкамі (у 5 знач.). Усе віды гармонікаў адносяцца да язычковых інструментаў.

3. У лінгвістыцы — які вымаўляецца з удзелам мяккага паднябення і язычка (у 3 знач.); увулярны. Язычковыя зычныя гукі.

4. у знач. наз. язычко́выя, ‑ых. Клас паразітычных беспазваночных жывёл тыпу членістаногіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

язычо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

1. гл. язык.

2. Адростак на заднім краі паднябення ў поласці рота.

3. Невялікі адростак ля асновы ліставой пласцінкі ў злакавых і некаторых іншых раслін (спец.).

4. Рухомая, адным канцом прымацаваная пласцінка ў розных прыстасаваннях.

Я. чаравіка.

Я. замка.

Я. музычнага інструмента.

|| прым. язычко́вы, -ая, -ае (да 2—4 знач.; спец.).

Я. музычны інструмент.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фаго́т, -а, М -го́це, мн. -ы, -аў, м.

Драўляны духавы язычковы музычны інструмент нізкага тэмбру ў выглядзе доўгай трубы з сістэмай клапанаў.

|| прым. фаго́тны, -ая, -ае і фаго́тавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

балаба́н ​1, ‑а, м.

Драпежная птушка сямейства сакаліных.

балаба́н ​2, ‑а, м.

Народны духавы язычковы інструмент у азербайджанцаў, узбекаў і некаторых народаў Паўночнага Каўказа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

язычко́вый в разн. знач. язычко́вы;

язычко́вые музыка́льные инструме́нты язычко́выя музы́чныя інструме́нты;

язычко́вые согла́сные язычко́выя зы́чныя.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)