языка́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. языка́ты языка́тая языка́тае языка́тыя
Р. языка́тага языка́тай
языка́тае		 языка́тага языка́тых
Д. языка́таму языка́тай языка́таму языка́тым
В. языка́ты (неадуш.)
языка́тага (адуш.)		 языка́тую языка́тае языка́тыя (неадуш.)
языка́тых (адуш.)
Т. языка́тым языка́тай
языка́таю		 языка́тым языка́тымі
М. языка́тым языка́тай языка́тым языка́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

языка́ты языка́стый, языка́тый; болтли́вый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

языка́ты і языка́сты, -ая, -ае.

Востры на язык, ахвочы паспрачацца, панасміхацца.

Языкатая (і языкастая) жанчына.

|| наз. языка́тасць, -і, ж. і языка́стасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

языка́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Ахвочы пагаварыць, паспрачацца, панасміхацца; востры на язык. Мужчыны, як вып’юць, становяцца гаваркія больш, чым самыя языкатыя жанчыны. Кавалёў. На пракосы неўзабаве нахлынаюць жанчыны... Гаманкія, задзірыстыя, языкатыя, рупныя. Пташнікаў.

2. Які мае форму языка, падобны на язык. Лапатала рака языкатымі хвалямі, На Сафа надрыўна звінелі званы. Лукша. У замку ціш і языкаты агонь каміна ліжа дровы. Вялюгін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

языка́сты, см. языка́ты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

болтли́вый балбатлі́вы; языка́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

языка́стый разг. и языка́тый прост. языка́сты, языка́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

язы́члівы, ‑ая, ‑ае.

Абл. Языкаты (у 1 знач.). Язычлівыя перасудніцы-мяшчанкі паспелі набрахаць усяго-ўсякага цэлыя каробкі. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

языка́сты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і языкаты. Кінуўся хлапец у спрэчку з языкастай удавой. Жычка. Буйное полымя шуганула языкастымі стужкамі. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

языкава́ты, ‑ая, ‑ае.

Абл. Языкаты. Пракурора ж звычайна і асабліва пракуроры па палітычных справах падбіраюцца злыя, пякучыя, языкаватыя, адным словам, прайдзісвета. Колас. Прагавіта ліжа, ліжа Усё агонь языкаваты. Калачынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)