языка́сты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. языка́сты языка́стая языка́стае языка́стыя
Р. языка́стага языка́стай
языка́стае		 языка́стага языка́стых
Д. языка́стаму языка́стай языка́стаму языка́стым
В. языка́сты (неадуш.)
языка́стага (адуш.)		 языка́стую языка́стае языка́стыя (неадуш.)
языка́стых (адуш.)
Т. языка́стым языка́стай
языка́стаю		 языка́стым языка́стымі
М. языка́стым языка́стай языка́стым языка́стых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

языка́сты, см. языка́ты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

языка́сты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і языкаты. Кінуўся хлапец у спрэчку з языкастай удавой. Жычка. Буйное полымя шуганула языкастымі стужкамі. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

языка́ты і языка́сты, -ая, -ае.

Востры на язык, ахвочы паспрачацца, панасміхацца.

Языкатая (і языкастая) жанчына.

|| наз. языка́тасць, -і, ж. і языка́стасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

языка́стый разг. и языка́тый прост. языка́сты, языка́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спакваля́, прысл.

Разм. Паступова, патроху; марудна, павольна. Ноч спакваля ахінала зямлю. Асіпенка. Сучча трашчала, языкасты Касцёр займаўся спакваля. Лойка. Асобныя лісты, пачырванеўшы, абрываюцца і спакваля падаюць на дарогу. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гаваркі, гаварлівы, гутарлівы, балбатлівы; гаманлівы, гаманкі, языкаты, языкасты, язычлівы, брахлівы (разм.) □ лёгкі на язык

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)