язмі́навы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. язмі́навы язмі́навая язмі́навае язмі́навыя
Р. язмі́навага язмі́навай
язмі́навае		 язмі́навага язмі́навых
Д. язмі́наваму язмі́навай язмі́наваму язмі́навым
В. язмі́навы (неадуш.)
язмі́навага (адуш.)		 язмі́навую язмі́навае язмі́навыя (неадуш.)
язмі́навых (адуш.)
Т. язмі́навым язмі́навай
язмі́наваю		 язмі́навым язмі́навымі
М. язмі́навым язмі́навай язмі́навым язмі́навых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

язмі́навы жасми́новый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

язмі́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да язміну, уласцівы яму. Язмінавы пах. Язмінавае лісце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

язмі́н, -у, м.

Дэкаратыўны куст сямейства каменяломнікавых з белымі пахучымі кветкамі, сабранымі ў невялікія гронкі.

|| прым. язмі́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жасми́нный, жасми́новый язмі́навы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бардзю́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Шлячок, які абрамляе край шпалераў, тканіны і пад., а таксама наогул паласа, невысокае ўзвышэнне, якое абрамляе што-н.

Язмінавы б.

|| прым. бардзю́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)