ягня́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, ніякі род, рознаскланяльны

адз. мн.
Н. ягня́ ягня́ты
Р. ягня́ці ягня́т
Д. ягня́ці ягня́там
В. ягня́ ягня́т
Т. ягнём ягня́тамі
М. ягня́ці ягня́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ягня́ і ягнё, -ня́ці, мн. -ня́ты, -ня́т, н.

Дзіцяня авечкі.

|| прым. ягня́чы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ягня́ и ягнё, -ня́ці ср., прям., перен. ягнёнок м.;

◊ прыкі́двацца няві́нным ягнём — прики́дываться неви́нным ягнёнком

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ягня́ і ягнё, ‑няці; мн. ‑няты, ‑нят; н.

Дзіцяня авечкі. // перан. Разм. Пра ціхага, пакорлівага, нясмелага чалавека. [Шэмет:] — Але ў барацьбе з воўчай ідэалогіяй няможна быць ягнём. Лобан. Голад і яму, Отто, скаваў рукі і ногі. І ён, Отто, пакорлівае ягнё. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ягні́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -іцца; незак.

Пра авечку: нараджаць ягня, каціцца².

|| зак. аягні́цца, -іцца.

|| наз. ягне́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ягнё,

гл. ягня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ягні́цца, ‑ніцца; незак.

Нараджаць ягня; каціцца ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ягня́тка, ‑а, н.

Памянш.-ласк. да ягня, ягнё.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ягнёнок м. ягня́ и ягнё, род. ягня́ці ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

а́гнец м., книжн., уст.

1. ягня́, род. ягня́ці ср.;

2. перен., шутл. ягня́тка, -кі ср., ягня́, род. ягня́ці ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)