я́гадніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. я́гадніца я́гадніцы
Р. я́гадніцы я́гадніц
Д. я́гадніцы я́гадніцам
В. я́гадніцу я́гадніц
Т. я́гадніцай
я́гадніцаю		 я́гадніцамі
М. я́гадніцы я́гадніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

я́гадніца ж. я́годница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

я́гадніца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да ягаднік (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

я́гаднік, -а і -у, мн. -і, -аў, м.

1. -у. Месца, дзе растуць і разводзяцца ягады.

2. -а. Той, хто збірае або любіць збіраць ягады (разм.).

Заўзяты я.

|| ж. я́гадніца, -ы, мн. -ы, -ніц (да 2 знач.).

|| прым. я́гаднікавы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

я́годница разг. я́гадніца, -цы ж.; см. я́годник​ 2;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)