я́вный

1. (не скрываемый, открытый) я́ўны;

я́вная симпа́тия я́ўная сімпа́тыя;

2. (очевидный) відаво́чны, я́ўны;

я́вная ложь відаво́чная (я́ўная) мана́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

я́ўны

1. (не скрываемый) я́вный, откры́тый;

2. (несомненный) я́вный, очеви́дный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выя́ўны разг.

1. я́вный, бесспо́рный;

2. вырази́тельный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

відаво́чны очеви́дный, я́вный, самоочеви́дный; ви́димый; определённый;

~ная мана́я́вная ложь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

открове́нный (искренний) шчы́ры; (явный) адкры́ты;

открове́нная ложь адкры́тая мана́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

я́вно нареч., в знач. сказ.

1. (открыто) я́ўна;

2. (очевидно) відаво́чна, я́ўна; см. я́вный.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

я́вность

1. я́ўнасць, -ці ж.;

2. відаво́чнасць, -ці ж., я́ўнасць, -ці ж.; см. я́вный;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ви́димый

1. (ощутимый глазом) ба́чны;

2. (заметный для всех) прыме́тны, разг. прыкме́тны; (явный) я́ўны; (очевидный) відаво́чны;

ви́димый результа́т прыме́тны (відаво́чны) вы́нік;

3. (кажущийся, внешний) зне́шні, уя́ўны; (показной) паказны́;

его́ успе́х то́лько ви́димый яго́ по́спех то́лькі зне́шні (паказны́).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

определённый

1. (установленный) вы́значаны; (о границе, пределе) акрэ́слены;

2. (сформулированный) азна́чаны, акрэ́слены;

3. (твёрдо установленный) пэ́ўны;

име́ть определённый за́работок мець пэ́ўны заро́бак;

4. (точный) дакла́дны, выра́зны;

он не дал определённого отве́та ён не даў пэ́ўнага (выра́знага) адка́зу;

5. (явный, очевидный) пэ́ўны, відаво́чны; (несомненный, безусловный) безумо́ўны, бясспрэ́чны;

э́то определённая уда́ча гэ́та безумо́ўная (відаво́чная) уда́ча.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адкры́ты

1. прич. откры́тый; (о частях тела — ещё) обнажённый; см. адкры́ць;

2. прил. (искренний) открове́нный; прямо́й;

а. чалаве́к — открове́нный (прямо́й) челове́к;

3. прил. (явный, не скрываемый) откры́тый, открове́нный, неприкры́тый;

~тая варо́жасць — откры́тая (открове́нная, неприкры́тая) вражде́бность;

4. прил. (не закрытый) откры́тый;

~тае галасава́нне — откры́тое голосова́ние;

~тае мо́ра — откры́тое мо́ре;

~тае пісьмо́ — откры́тое письмо́;

~тае пыта́нне — откры́тый вопро́с;

а. складлингв. откры́тый слог;

а. ўрок — откры́тый уро́к;

з ~тымі вача́мі — (рабіць што) с откры́тыми глаза́ми (делать что);

з ~тай душо́й — с откры́той душо́й;

пад ~тым не́бам — под откры́тым не́бом;

ісці́ ў ~тую — идти́ в откры́тую;

з ~тым сэ́рцам — с откры́тым се́рдцем

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)