ява́нец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ява́нец ява́нцы
Р. ява́нца ява́нцаў
Д. ява́нцу ява́нцам
В. ява́нца ява́нцаў
Т. ява́нцам ява́нцамі
М. ява́нцу ява́нцах

Крыніцы: nazounik2008, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ява́нец ява́нец, -нца м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ява́нец,

гл. яванцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ява́нцы, ‑аў; адз. яванец, ‑нца, м.; яванка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. яванкі, ‑нак; ж.

Інданезійскі народ, які жыве на некаторых астравах Малайскага архіпелага (Яве, Суматры, Калімантане і інш.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)