ю́хт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ю́хт
Р. ю́хту
Д. ю́хту
В. ю́хт
Т. ю́хтам
М. ю́хце

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

юхт, -у, М ю́хце, м.

Сорт моцнай і тоўстай спецыяльна апрацаванай скуры.

Боты з юхту.

|| прым. юхто́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

юхт, род. ю́хту м. юфть ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

юхт, ‑у, М юхце, м.

Сорт скуры са спецыяльна апрацаваных конскіх, каровіных і свіных шкур. Боты з юхту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

юфть ж. юхт, род. ю́хту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)