ю́рскі, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да юры, уласцівы ёй. Юрскі вапняк. Юрская флора.

•••

Юрскі перыяд (юрская сістэма) — другі (сярэдні) перыяд мезазойскай эры ў гісторыі Зямлі.

[Ад геагр. назвы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ю́рскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ю́рскі ю́рская ю́рскае ю́рскія
Р. ю́рскага ю́рскай
ю́рскае		 ю́рскага ю́рскіх
Д. ю́рскаму ю́рскай ю́рскаму ю́рскім
В. ю́рскі (неадуш.)
ю́рскага (адуш.)		 ю́рскую ю́рскае ю́рскія (неадуш.)
ю́рскіх (адуш.)
Т. ю́рскім ю́рскай
ю́рскаю		 ю́рскім ю́рскімі
М. ю́рскім ю́рскай ю́рскім ю́рскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ю́рскі геол. ю́рский;

○ ю. перы́яд — ю́рский пери́од;

~кая сістэ́ма — ю́рская систе́ма

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трыя́сава-ю́рскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. трыя́сава-ю́рскі трыя́сава-ю́рская трыя́сава-ю́рскае трыя́сава-ю́рскія
Р. трыя́сава-ю́рскага трыя́сава-ю́рскай
трыя́сава-ю́рскае		 трыя́сава-ю́рскага трыя́сава-ю́рскіх
Д. трыя́сава-ю́рскаму трыя́сава-ю́рскай трыя́сава-ю́рскаму трыя́сава-ю́рскім
В. трыя́сава-ю́рскі (неадуш.)
трыя́сава-ю́рскага (адуш.)		 трыя́сава-ю́рскую трыя́сава-ю́рскае трыя́сава-ю́рскія (неадуш.)
трыя́сава-ю́рскіх (адуш.)
Т. трыя́сава-ю́рскім трыя́сава-ю́рскай
трыя́сава-ю́рскаю		 трыя́сава-ю́рскім трыя́сава-ю́рскімі
М. трыя́сава-ю́рскім трыя́сава-ю́рскай трыя́сава-ю́рскім трыя́сава-ю́рскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сістэ́ма ж., в разн. знач. систе́ма;

прыве́сці ў ~му — привести́ в систе́му;

с. апла́ты — систе́ма опла́ты;

с. по́глядаў — систе́ма взгля́дов;

філасо́фская с. — филосо́фская систе́ма;

грашо́вая с. — де́нежная систе́ма; систе́ма сма́зки;

машы́на но́вай ~мы — маши́на но́вой систе́мы;

○ со́нечная с. — со́лнечная систе́ма;

геацэнтры́чная с. све́ту — геоцентри́ческая систе́ма ми́ра;

геліяцэнтры́чная с. све́ту — гелиоцентри́ческая систе́ма ми́ра;

перыяды́чная с. элеме́нтаў — хим. периоди́ческая систе́ма элеме́нтов;

дзесятко́вая с. класіфіка́цыі — десяти́чная систе́ма классифика́ции;

ю́рская с. — геол. ю́рская систе́ма

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фарма́цыя, ‑і, ж.

1. Пэўная ступень, стадыя ў развіцці чалавечага грамадства, якая характарызуецца ўласцівым толькі ёй спосабам вытворчасці і адпаведнай гэтаму спосабу надбудовай. Заслуга Маркса ў распрацоўцы тэорыі навуковага камунізма заключаецца ў тым, што ён даў характарыстыку асноўных рыс камуністычнага грамадства. Ён упершыню паказаў, што сацыялізм і камунізм уяўляюць сабою не розныя грамадска-эканамічныя фармацыі, а толькі дзве фазы аднаго і таго ж камуністычнага грамадства, заснаванага на адным і тым жа спосабе вытворчасці. Лушчыцкі. Калгасны лад выхаваў селяніна новай фармацыі, вывеў яго на шырокую арэну грамадскага жыцця. «Звязда».

2. Спец. Комплекс генетычна звязаных горных парод аднаго часу і спосабу ўтварэння. Юрская фармацыя.

3. Спец. Раслінныя згрупаванні, якія характарызуюцца адным або некалькімі агульна-біялагічнымі відамі.

[Лац. formatio — утварэнне, від.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)