юргі́ня
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
юргі́ня |
юргі́ні |
| Р. |
юргі́ні |
юргі́нь |
| Д. |
юргі́ні |
юргі́ням |
| В. |
юргі́ню |
юргі́ні |
| Т. |
юргі́няй
юргі́няю |
юргі́нямі |
| М. |
юргі́ні |
юргі́нях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
юргі́ня, ‑і, ж.
Разм. Тое, што і вяргіня.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Паюрго́нія ’герань, вазон’ (мядз., Жыв. сл.) — скажонае (пад уплывам юргі́ня) пеларго́нія, якое паходзіць са ст.-грэч. πελαργός ’бусел’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)