юнна́тка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
юнна́тка |
юнна́ткі |
| Р. |
юнна́ткі |
юнна́так |
| Д. |
юнна́тцы |
юнна́ткам |
| В. |
юнна́тку |
юнна́так |
| Т. |
юнна́ткай
юнна́ткаю |
юнна́ткамі |
| М. |
юнна́тцы |
юнна́тках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
юнна́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
Разм. Жан. да юннат.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)