юнка́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. юнка́р юнка́ры
Р. юнка́ра юнка́раў
Д. юнка́ру юнка́рам
В. юнка́ра юнка́раў
Т. юнка́рам юнка́рамі
М. юнка́ру юнка́рах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

юнка́р м. (ю́ны карэспандэ́нт) юнко́р (ю́ный корреспонде́нт)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

юн...

Першая частка складаных слоў у знач. юны, напр.: юннат (юны натураліст), юнкар (юны карэспандэнт), юнкараўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

юнко́р (ю́ный корреспонде́нт) юнка́р, -ра м. (ю́ны карэспандэ́нт);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)