юзі́стка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
юзі́стка |
юзі́сткі |
| Р. |
юзі́сткі |
юзі́стак |
| Д. |
юзі́стцы |
юзі́сткам |
| В. |
юзі́стку |
юзі́стак |
| Т. |
юзі́сткай
юзі́сткаю |
юзі́сткамі |
| М. |
юзі́стцы |
юзі́стках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
юзі́стка ж., спец. юзи́стка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
юзі́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
Спец. Жан. да юзіст.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
юзи́стка юзі́стка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)