юзі́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. юзі́ст юзі́сты
Р. юзі́ста юзі́стаў
Д. юзі́сту юзі́стам
В. юзі́ста юзі́стаў
Т. юзі́стам юзі́стамі
М. юзі́сце юзі́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

юзі́ст м., спец. юзи́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

юзі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спец. Тэлеграфіст, які працуе на юзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

юзи́ст тел. юзі́ст, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

юзі́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Спец. Жан. да юзіст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)