юдафі́л
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
юдафі́л |
юдафі́лы |
| Р. |
юдафі́ла |
юдафі́лаў |
| Д. |
юдафі́лу |
юдафі́лам |
| В. |
юдафі́ла |
юдафі́лаў |
| Т. |
юдафі́лам |
юдафі́ламі |
| М. |
юдафі́ле |
юдафі́лах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
юдафі́л, ‑а, м.
Прыхільнік усяго яўрэйскага.
[Ад лац. judaeus — яўрэй і грэч. philos — сябра.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)