эўко́мія
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
эўко́мія |
эўко́міі |
| Р. |
эўко́міі |
эўко́мій |
| Д. |
эўко́міі |
эўко́міям |
| В. |
эўко́мію |
эўко́міі |
| Т. |
эўко́міяй эўко́міяю |
эўко́міямі |
| М. |
эўко́міі |
эўко́міях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
эўко́мія ж., бот. эвко́ммия
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
эўко́мія, ‑і, ж.
Паўднёвае гутаперчаноснае дрэва сямейства эўкоміевых, кара якога выкарыстоўваецца для вырабу лекавых прэпаратаў.
[Ад грэч. eükonos — з густым лісцем.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)