назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| Эфо́ра | |
| Эфо́ру | |
| Эфо́ра | |
| Эфо́рам | |
| Эфо́ру |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Verbum
анлайнавы слоўнікназоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| эфо́ры | ||
| эфо́ра | эфо́раў | |
| эфо́ру | эфо́рам | |
| эфо́ра | эфо́раў | |
| эфо́рам | эфо́рамі | |
| эфо́ру | эфо́рах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
У старажытнай Спарце — адзін з пяці выбраных на год народным сходам прадстаўнікоў, якія кіравалі палітычным жыццём дзяржавы.
[Ад грэч. éphoros — наглядальнік.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)