этыле́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. этыле́н
Р. этыле́ну
Д. этыле́ну
В. этыле́н
Т. этыле́нам
М. этыле́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

поліэтыле́н, -у, м.

Сінтэтычны палімер на аснове этылену.

|| прым. поліэтыле́навы, -ая, -ае.

Поліэтыленавая вытворчасць.

П. настольнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

поліэтыле́н, ‑у, м.

Спец. Прадукт полімерызацыі этылену, які выкарыстоўваецца для вытворчасці пластычных мас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

этыле́н, ‑у, м.

Бясколерны гаручы газ, які складаецца з вугляроду і вадароду. [Дырэктар] проста дакарае сябе, што на нейкі момант забыўся пра рамонтнікаў з цэха вытворчасці этылену. Мыслівец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)