этні́чны, ‑ая, ‑ае.

Які звязаны з якім‑н. народам, народнасцю, племем, племянной групай. Этнічная група. □ Не заўсёды можа служыць крытэрыем [вызначэння прыналежнасці лексікаграфічных помнікаў] і этнічная ці нацыянальная прыналежнасць укладальніка слоўніка. Суднік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

этні́чны, -ая, -ае.

Які мае адносіны да якога-н. народа.

Э. склад насельніцтва.

○

Этнічная супольнасць — устойлівая сацыяльная група людзей (племя, народнасць, нацыя), якая ўзнікла гістарычна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

этні́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. этні́чны этні́чная этні́чнае этні́чныя
Р. этні́чнага этні́чнай
этні́чнае		 этні́чнага этні́чных
Д. этні́чнаму этні́чнай этні́чнаму этні́чным
В. этні́чны (неадуш.)
этні́чнага (адуш.)		 этні́чную этні́чнае этні́чныя (неадуш.)
этні́чных (адуш.)
Т. этні́чным этні́чнай
этні́чнаю		 этні́чным этні́чнымі
М. этні́чным этні́чнай этні́чным этні́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Тэкі́нскі — назва пароды белых курэй (ТС). З рус. теки́нский ‘які мае дачыненне да тэкінцаў’ (тэкінцы — туркменская этнічная група).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мо́ўна-этні́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мо́ўна-этні́чны мо́ўна-этні́чная мо́ўна-этні́чнае мо́ўна-этні́чныя
Р. мо́ўна-этні́чнага мо́ўна-этні́чнай
мо́ўна-этні́чнае		 мо́ўна-этні́чнага мо́ўна-этні́чных
Д. мо́ўна-этні́чнаму мо́ўна-этні́чнай мо́ўна-этні́чнаму мо́ўна-этні́чным
В. мо́ўна-этні́чны (неадуш.)
мо́ўна-этні́чнага (адуш.)		 мо́ўна-этні́чную мо́ўна-этні́чнае мо́ўна-этні́чныя (неадуш.)
мо́ўна-этні́чных (адуш.)
Т. мо́ўна-этні́чным мо́ўна-этні́чнай
мо́ўна-этні́чнаю		 мо́ўна-этні́чным мо́ўна-этні́чнымі
М. мо́ўна-этні́чным мо́ўна-этні́чнай мо́ўна-этні́чным мо́ўна-этні́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нацыяна́льна-этні́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нацыяна́льна-этні́чны нацыяна́льна-этні́чная нацыяна́льна-этні́чнае нацыяна́льна-этні́чныя
Р. нацыяна́льна-этні́чнага нацыяна́льна-этні́чнай
нацыяна́льна-этні́чнае		 нацыяна́льна-этні́чнага нацыяна́льна-этні́чных
Д. нацыяна́льна-этні́чнаму нацыяна́льна-этні́чнай нацыяна́льна-этні́чнаму нацыяна́льна-этні́чным
В. нацыяна́льна-этні́чны (неадуш.)
нацыяна́льна-этні́чнага (адуш.)		 нацыяна́льна-этні́чную нацыяна́льна-этні́чнае нацыяна́льна-этні́чныя (неадуш.)
нацыяна́льна-этні́чных (адуш.)
Т. нацыяна́льна-этні́чным нацыяна́льна-этні́чнай
нацыяна́льна-этні́чнаю		 нацыяна́льна-этні́чным нацыяна́льна-этні́чнымі
М. нацыяна́льна-этні́чным нацыяна́льна-этні́чнай нацыяна́льна-этні́чным нацыяна́льна-этні́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сацыя́льна-этні́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сацыя́льна-этні́чны сацыя́льна-этні́чная сацыя́льна-этні́чнае сацыя́льна-этні́чныя
Р. сацыя́льна-этні́чнага сацыя́льна-этні́чнай
сацыя́льна-этні́чнае		 сацыя́льна-этні́чнага сацыя́льна-этні́чных
Д. сацыя́льна-этні́чнаму сацыя́льна-этні́чнай сацыя́льна-этні́чнаму сацыя́льна-этні́чным
В. сацыя́льна-этні́чны (неадуш.)
сацыя́льна-этні́чнага (адуш.)		 сацыя́льна-этні́чную сацыя́льна-этні́чнае сацыя́льна-этні́чныя (неадуш.)
сацыя́льна-этні́чных (адуш.)
Т. сацыя́льна-этні́чным сацыя́льна-этні́чнай
сацыя́льна-этні́чнаю		 сацыя́льна-этні́чным сацыя́льна-этні́чнымі
М. сацыя́льна-этні́чным сацыя́льна-этні́чнай сацыя́льна-этні́чным сацыя́льна-этні́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

яўрэ́і, -яў, адз. -э́й, -я, м.

1. Агульная этнічная назва народа, што гістарычна ўзыходзіць да старажытных семіцкіх плямёнаў (старажытных яўрэяў) і жыве цяпер у розных краінах свету агульным жыццём з астатнім насельніцтвам гэтых краін.

2. Асноўнае насельніцтва дзяржавы Ізраіль.

|| ж. яўрэ́йка, -і, ДМ -йцы, мн. -і, -рэ́ек.

|| прым. яўрэ́йскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пле́мя, -мя і -мені, Д -мю і -мені, В -мя, Т -мем і -менем, М (аб) -мі і -мені, мн. плямёны, -мён і -мёнаў, н.

1. У дакласавым грамадстве: этнічная і сацыяльная супольнасць людзей, звязаных родавымі адносінамі, агульнай мовай і тэрыторыяй.

Першабытныя плямёны.

2. перан. Народ, народнасць (уст.).

3. перан., адз. Людзі, пакаленне людзей (высок.).

П. змагароў.

◊

На племя (спец.) — для атрымання патомства.

|| прым. племянны́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).

П. быт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)