эсэ́рка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. эсэ́рка эсэ́ркі
Р. эсэ́ркі эсэ́рак
Д. эсэ́рцы эсэ́ркам
В. эсэ́рку эсэ́рак
Т. эсэ́ркай
эсэ́ркаю		 эсэ́ркамі
М. эсэ́рцы эсэ́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

эсэ́рка ж., разг., ист. эсе́рка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эсэ́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Жан. да эсэр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эсэ́р, -а, мн. -ы, -аў, м. (гіст.).

Скарачэнне «сацыяліст-рэвалюцыянер» — прадстаўнік палітычнай партыі.

|| ж. эсэ́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. эсэ́раўскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эсе́рка разг. эсэ́рка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)