эстэ́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. эстэ́цкі эстэ́цкая эстэ́цкае эстэ́цкія
Р. эстэ́цкага эстэ́цкай
эстэ́цкае		 эстэ́цкага эстэ́цкіх
Д. эстэ́цкаму эстэ́цкай эстэ́цкаму эстэ́цкім
В. эстэ́цкі (неадуш.)
эстэ́цкага (адуш.)		 эстэ́цкую эстэ́цкае эстэ́цкія (неадуш.)
эстэ́цкіх (адуш.)
Т. эстэ́цкім эстэ́цкай
эстэ́цкаю		 эстэ́цкім эстэ́цкімі
М. эстэ́цкім эстэ́цкай эстэ́цкім эстэ́цкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

эстэ́цкі в разн. знач. эсте́тский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эстэ́цкі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да эстэта. Эстэцкія манеры.

2. Уласцівы эстэтам, прасякнуты эстэтызмам (у 1 знач.). У ёй [польскай радыкальнай крытыцы] панаваў эстэцкі падыход да твораў. У. Калеснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эстэ́т, -а, М -тэ́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Прыхільнік эстэтызму (у 1 знач.).

2. Паклоннік усяго прыгожага.

|| ж. эстэ́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. эстэ́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эсте́тский эстэ́цкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)