эстэ́тык, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст па эстэтыцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эстэ́тык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. эстэ́тык эстэ́тыкі
Р. эстэ́тыка эстэ́тыкаў
Д. эстэ́тыку эстэ́тыкам
В. эстэ́тыка эстэ́тыкаў
Т. эстэ́тыкам эстэ́тыкамі
М. эстэ́тыку эстэ́тыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

эстэ́тык м. эсте́тик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эстэ́тык, ‑а, м.

1. Тое, што і эстэт.

2. Тэарэтык мастацтва, спецыяліст па эстэтыцы (у 1 знач.). Сучасныя буржуазныя эстэтыкі і рэвізіяністы, ведучы наступленне на асноўныя прынцыпы марксісцка-ленінскай эстэтыкі, сцвярджаюць, што прынцып партыйнасці чужы творчасці. «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эсте́тик

1. уст., см. эсте́т;

2. (теоретик искусства) разг. эстэ́тык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)