эстра́дніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. эстра́дніца эстрадніцы
Р. эстра́дніцы эстра́дніц
Д. эстра́дніцы эстра́дніцам
В. эстра́дніцу эстра́дніц
Т. эстра́дніцай
эстра́дніцаю		 эстра́дніцамі
М. эстра́дніцы эстра́дніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

эстра́дніца ж., разг. эстра́дница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эстра́дніца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да эстраднік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эстра́днік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Артыст эстрады (у 2 знач.).

|| ж. эстра́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эстра́дница разг. эстра́дніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)