эстака́дны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. эстака́дны эстака́дная эстака́днае эстака́дныя
Р. эстака́днага эстака́днай
эстака́днае		 эстака́днага эстака́дных
Д. эстака́днаму эстака́днай эстака́днаму эстака́дным
В. эстака́дны (неадуш.)
эстака́днага (адуш.)		 эстака́дную эстака́днае эстака́дныя (неадуш.)
эстака́дных (адуш.)
Т. эстака́дным эстака́днай
эстака́днаю		 эстака́дным эстака́днымі
М. эстака́дным эстака́днай эстака́дным эстака́дных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

эстака́дны тех. эстака́дный; см. эстака́да

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эстака́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да эстакады ​1, зроблены, пабудаваны з дапамогай эстакад. Эстакадны праезд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эстака́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -ка́д, ж.

1. Збудаванне ў выглядзе моста для падняцця шляхоў зносін над паверхняй зямлі, над вадой, якое дазваляе праезд або праход пад ім, а таксама збудаванне ўвогуле для падняцця дарогі на некаторую вышыню.

2. Падводная загарода з паляў (спец.).

|| прым. эстака́дны, -ая, -ае.

Э. праезд.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эстака́дный эстака́дны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)