эскартава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак. і незак., каго-што (кніжн.).

Суправадзіць (суправаджаць) эскортам.

Э. караван суднаў.

|| наз. эскартава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эскартава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. эскарту́ю эскарту́ем
2-я ас. эскарту́еш эскарту́еце
3-я ас. эскарту́е эскарту́юць
Прошлы час
м. эскартава́ў эскартава́лі
ж. эскартава́ла
н. эскартава́ла
Загадны лад
2-я ас. эскарту́й эскарту́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час эскарту́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

эскартава́ць несов., воен. эскорти́ровать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эскартава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., каго-што.

Суправаджаць каго‑н. у якасці эскорта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эскорти́ровать несов. эскартава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эскартава́цца, ‑туецца; незак.

Зал. да эскартаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эскартава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. эскартаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эскартава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад эскартаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)