эсдэ́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
эсдэ́к |
эсдэ́кі |
| Р. |
эсдэ́ка |
эсдэ́каў |
| Д. |
эсдэ́ку |
эсдэ́кам |
| В. |
эсдэ́ка |
эсдэ́каў |
| Т. |
эсдэ́кам |
эсдэ́камі |
| М. |
эсдэ́ку |
эсдэ́ках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
эсдэ́к м., полит., ист. (сацыя́л-дэмакра́т) эсде́к (социа́л-демокра́т)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
эсдэ́к, ‑а, м.
Уст. Сацыял-дэмакрат.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эсде́к (социа́л-демокра́т) полит., ист. эсдэ́к, -ка м. (сацыя́л-дэмакра́т);
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)