эрэты́зм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. эрэты́зм
Р. эрэты́зму
Д. эрэты́зму
В. эрэты́зм
Т. эрэты́змам
М. эрэты́зме

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

эрэты́зм, -му м., физиол. эрети́зм

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эрэты́зм, ‑у, м.

У фізіялогіі — павышаная нервова-псіхічная ўзбуджальнасць і раздражняльнасць.

[Грэч. erethisma.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эрети́зм физиол. эрэты́зм, -му м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)