эрытэ́ма

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. эрытэ́ма
Р. эрытэ́мы
Д. эрытэ́ме
В. эрытэ́му
Т. эрытэ́май
эрытэ́маю
М. эрытэ́ме

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

эрытэ́ма ж., мед. эрите́ма

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эрытэ́ма, ‑ы, ж.

Спец. Пачырваненне асобных участкаў скуры ў выніку прыліву крыві і расшырэння сасудаў.

[Ад грэч. erýthēma — чырвань.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эрите́ма мед. эрытэ́ма, -мы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)