э́ркер, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Паўкруглы, трохвугольны або мнагагранны зашклёны выступ у сцяне будынка.

|| прым. э́ркерны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

э́ркер

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. э́ркер э́ркеры
Р. э́ркера э́ркераў
Д. э́ркеру э́ркерам
В. э́ркер э́ркеры
Т. э́ркерам э́ркерамі
М. э́ркеры э́ркерах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

э́ркер м., архит. э́ркер

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

э́ркер архит. э́ркер, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

э́ркер, ‑а, м.

Спец. Паўкруглы, трохвугольны або мнагагранны зашклёны выступ у сцяне будынка.

[Ням. Erker.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)