э́пас

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. э́пас э́пасы
Р. э́пасу э́пасаў
Д. э́пасу э́пасам
В. э́пас э́пасы
Т. э́пасам э́пасамі
М. э́пасе э́пасах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

э́пас, -у, м.

1. Апавядальны род літаратуры (у адрозненне ад драмы і лірыкі) (спец.).

2. Творы народнай творчасці — гераічныя сказанні, песні, паданні, аб’яднаныя агульнай тэмай, нацыянальнай прыналежнасцю, храналогіяй і пад.

Былінны э.

|| прым. эпі́чны, -ая, -ае.

Э. жанр.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

э́пас, -су м., в разн. знач. э́пос

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

э́пас, ‑у, м.

1. Апавядальны род мастацкай літаратуры (у адрозненне ад драмы і лірыкі). Разведваючы новае, лірыка тым самым пракладвае шлях для драмы і эпасу, якія закліканы стварыць шырокія карціны грамадскага жыцця. Ярош.

2. Сукупнасць народных песень, паданняў, паэм, аб’яднаных агульнай тэмай, агульнай нацыянальнай прыналежнасцю, храналогіяй і пад. Гераічны эпас. Былінны эпас.

[Ад грэч. épos — слова, апавяданне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

э́пос лит. э́пас, -су м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гераі́чны, -ая, -ае.

1. Які выяўляе гераізм, здольны на гераізм.

Г. ўчынак.

2. Які мае адносіны да герояў старажытнасці, расказвае пра іх подзвігі.

Г. эпас.

|| наз. гераі́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ісла́ндскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Ісландыі, ісландцаў. Ісландская мова. Ісландскі эпас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эпі́чны, -ая, -ае.

1. гл. эпас.

2. перан. Поўны велічы і гераізму (кніжн.).

Эпічныя падзеі народнай гісторыі.

3. Велічна-спакойны; без эмоцый.

Эпічная манера выкладання.

|| наз. эпі́чнасць, -і, ж. (да 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

былі́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да быліны ​1. // Уласцівы быліне. Былінны эпас. Былінны лад верша.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хака́скі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да хакасаў, які належыць, уласцівы ім. Хакаская мова. Хакаскі эпас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)