э́нскі, -ая, -ае.

Ужыв. замест назвы, якая па пэўных прычынах павінна застацца невядомай (ад назвы лацінскай літары N).

Энская дывізія.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

э́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. э́нскі э́нская э́нскае э́нскія
Р. э́нскага э́нскай
э́нскае		 э́нскага э́нскіх
Д. э́нскаму э́нскай э́нскаму э́нскім
В. э́нскі (неадуш.)
э́нскага (адуш.)		 э́нскую э́нскае э́нскія (неадуш.)
э́нскіх (адуш.)
Т. э́нскім э́нскай
э́нскаю		 э́нскім э́нскімі
М. э́нскім э́нскай э́нскім э́нскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

э́нскі э́нский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

э́нскі, ‑ая, ‑ае.

Ужываецца замест назвы, якая па якіх‑н. прычынах павінна застацца невядомай і не можа быць указана; абазначае: нейкі. На заставе энскай, На застрэшку гор — Хлопцы са Смаленска І адзін маёр. Голуб.

[Ад назвы лац. літары «n».]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

э́нский э́нскі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)