эмігра́нтка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. эмігра́нтка эмігра́нткі
Р. эмігра́нткі эмігра́нтак
Д. эмігра́нтцы эмігра́нткам
В. эмігра́нтку эмігра́нтак
Т. эмігра́нткай
эмігра́нткаю		 эмігра́нткамі
М. эмігра́нтцы эмігра́нтках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

эмігра́нтка ж. эмигра́нтка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эмігра́нтка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да эмігрант.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эмігра́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто эмігрыраваў, знаходзіцца ў эміграцыі.

|| ж. эмігра́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. эмігра́нцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эмигра́нтка эмігра́нтка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

политэмигра́нтка (полити́ческая эмигра́нтка) палітэмігра́нтка, -кі ж. (паліты́чная эмігра́нтка).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)