элі́тны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. элі́тны элі́тная элі́тнае элі́тныя
Р. элі́тнага элі́тнай
элі́тнае		 элі́тнага элі́тных
Д. элі́тнаму элі́тнай элі́тнаму элі́тным
В. элі́тны (неадуш.)
элі́тнага (адуш.)		 элі́тную элі́тнае элі́тныя (неадуш.)
элі́тных (адуш.)
Т. элі́тным элі́тнай
элі́тнаю		 элі́тным элі́тнымі
М. элі́тным элі́тнай элі́тным элі́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

элі́тны в разн. знач. эли́тный;

~нае насе́нне — эли́тные семена́;

~ная гаспада́рка — эли́тное хозя́йство

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

элі́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Які з’яўляецца элітай; лепшы, адборны. Дзякуючы высокаму ўраджаю база паставіць бульбаводчым гаспадаркам Аршаншчыны элітнага насення ў паўтара раза больш, чым планавалася. «Звязда». // Прызначаны для эліты. Элітныя пасевы.

2. Які ўтварае эліту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

элі́та, -ы, ДМ -лі́це, ж., зб.

1. Лепшыя расліны, насенне або жывёлы, якія па сваіх якасцях найбольш прыдатныя для далейшага развядзення (спец.).

2. Прывілеяваныя вярхі грамадства або якой-н. яго часткі; вышэйшы клас.

Уваходзіць у эліту беларускага бізнесу.

3. Лепшыя прадстаўнікі грамадства.

Навуковая э.

|| прым. элі́тны, -ая, -ае (да 1 знач.) і эліта́рны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Элітнае насенне.

Элітны рэстаран.

Элітарная культура.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)