эліні́зм

‘эпоха росквіту грэка-ўсходняй культуры’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. эліні́зм
Р. эліні́зму
Д. эліні́зму
В. эліні́зм
Т. эліні́змам
М. эліні́зме

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

эліні́зм

‘слова, запазычанае са старагрэчаскай мовы’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. эліні́зм эліні́змы
Р. эліні́зма эліні́змаў
Д. эліні́зму эліні́змам
В. эліні́зм эліні́змы
Т. эліні́змам эліні́змамі
М. эліні́зме эліні́змах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

эліні́зм, -му м. эллини́зм

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эліні́зм, ‑а і ‑у, м.

1. ‑у. Эпоха росквіту змешанай грэка-ўсходнян культуры, якая наступіла пасля заваяванняў Аляксандрам Македонскім на Ўсходзе. Пачатак элінізму. Позні элінізм.

2. Слова ці словазлучэнне, запазычанае са старагрэчаскай мовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эллини́зм ист. и пр. эліні́зм, -му м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)