эльдара́да
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
эльдара́да |
эльдара́да |
| Р. |
эльдара́да |
эльдара́да |
| Д. |
эльдара́да |
эльдара́да |
| В. |
эльдара́да |
эльдара́да |
| Т. |
эльдара́да |
эльдара́да |
| М. |
эльдара́да |
эльдара́да |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
эльдара́да нескл., ср., книжн. (страна сказочных богатств и чудес) эльдора́до
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
эльдара́да, нескл., н.
Краіна казачных багаццяў і цудаў. Погляд з горада ў вёску ўзнікае тут [у паэме «Новая зямля»] зусім не як плач па тым, што адыходзіць, і не дзеля малявання эльдарада ці ідылій, якіх у вёсцы на самай справе не было. Лойка. // перан. Месца, дзе ў дастатку знаходзіцца што‑н.
[Ад ісп. el dorado — залатая краіна, якую шукалі іспанцы пры заваяванні Паўднёвай Амерыкі.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эльдора́до эльдара́да нескл., ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)