электро́дны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. электро́дны электро́дная электро́днае электро́дныя
Р. электро́днага электро́днай
электро́днае		 электро́днага электро́дных
Д. электро́днаму электро́днай электро́днаму электро́дным
В. электро́дны (неадуш.)
электро́днага (адуш.)		 электро́дную электро́днае электро́дныя (неадуш.)
электро́дных (адуш.)
Т. электро́дным электро́днай
электро́днаю		 электро́дным электро́днымі
М. электро́дным электро́днай электро́дным электро́дных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

электро́дны физ. электро́дный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

электро́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да электрода. Электродныя працэсы. // Які з’яўляецца электродам. Электродны стрыжань.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электро́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

1. Праваднік, пры дапамозе якога частка электрычнага ланцуга, што ўтвараецца правадамі, злучаецца з часткай ланцуга, што праходзіць у неметалічным асяроддзі (вадкасці, газе і інш.).

Дадатны э. (анод). Адмоўны э. (катод).

2. Элемент канструкцыі, па якім куды-н. падводзіцца электрычны ток.

Зварачны э.

|| прым. электро́дны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

электро́дный электро́дны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)