экстаты́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. экстаты́чны экстаты́чная экстаты́чнае экстаты́чныя
Р. экстаты́чнага экстаты́чнай
экстаты́чнае		 экстаты́чнага экстаты́чных
Д. экстаты́чнаму экстаты́чнай экстаты́чнаму экстаты́чным
В. экстаты́чны (неадуш.)
экстаты́чнага (адуш.)		 экстаты́чную экстаты́чнае экстаты́чныя (неадуш.)
экстаты́чных (адуш.)
Т. экстаты́чным экстаты́чнай
экстаты́чнаю		 экстаты́чным экстаты́чнымі
М. экстаты́чным экстаты́чнай экстаты́чным экстаты́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

экстаты́чны экстати́ческий, экстати́чный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

экстаты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да экстазу. Эксгатычны стан. Экстатычны момант. // Прасякнуты экстазам, які выражае экстаз. Экстатычны танец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экста́з, -у, м.

1. Найвышэйшая ступень захаплення, пры якой чалавек даходзіць да самазабыцця.

Дайсці да экстазу.

Гаварыць што-н. у экстазе.

2. Від афектыўнага псіхічнага расстройства, непрытомна-раз’юшаны стан (спец.).

|| прым. экстаты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

экстати́ческий экстаты́чны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

экстати́чный экстаты́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)