экло́га

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. экло́га экло́гі
Р. экло́гі экло́г
Д. экло́зе экло́гам
В. экло́гу экло́гі
Т. экло́гай
экло́гаю		 экло́гамі
М. экло́зе экло́гах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

экло́га ж., лит. экло́га

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

экло́га лит. экло́га, -гі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

экло́га, ‑і, ДМ ‑лозе, ж.

Верш аб жыцці пастухоў, падобны на ідылію.

[Лац. ecloga ад грэч. eklogē — выбар.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)