экзо́т
‘расліна’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
экзо́т |
экзо́ты |
| Р. |
экзо́та |
экзо́таў |
| Д. |
экзо́ту |
экзо́там |
| В. |
экзо́т |
экзо́ты |
| Т. |
экзо́там |
экзо́тамі |
| М. |
экзо́це |
экзо́тах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
экзо́т
‘жывёліна’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
экзо́т |
экзо́ты |
| Р. |
экзо́та |
экзо́таў |
| Д. |
экзо́ту |
экзо́там |
| В. |
экзо́та |
экзо́таў |
| Т. |
экзо́там |
экзо́тамі |
| М. |
экзо́це |
экзо́тах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
экзо́т спец. экзо́т, -та м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
экзо́ты, ‑аў; адз. экзот, ‑а, М ‑зоце, м.
Дрэвавыя і хмызняковыя расліны, не характэрныя для дадзенай мясцовасці і акліматызаваныя ў ёй.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)