экзо́т

‘расліна’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. экзо́т экзо́ты
Р. экзо́та экзо́таў
Д. экзо́ту экзо́там
В. экзо́т экзо́ты
Т. экзо́там экзо́тамі
М. экзо́це экзо́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

экзо́т

‘жывёліна’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. экзо́т экзо́ты
Р. экзо́та экзо́таў
Д. экзо́ту экзо́там
В. экзо́та экзо́таў
Т. экзо́там экзо́тамі
М. экзо́це экзо́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

экзо́т м., спец. экзо́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

экзо́т спец. экзо́т, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

экзо́ты, ‑аў; адз. экзот, ‑а, М ‑зоце, м.

Дрэвавыя і хмызняковыя расліны, не характэрныя для дадзенай мясцовасці і акліматызаваныя ў ёй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)