экзатэры́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
экзатэры́чны |
экзатэры́чная |
экзатэры́чнае |
экзатэры́чныя |
| Р. |
экзатэры́чнага |
экзатэры́чнай
экзатэры́чнае |
экзатэры́чнага |
экзатэры́чных |
| Д. |
экзатэры́чнаму |
экзатэры́чнай |
экзатэры́чнаму |
экзатэры́чным |
| В. |
экзатэры́чны (неадуш.)
экзатэры́чнага (адуш.) |
экзатэры́чную |
экзатэры́чнае |
экзатэры́чныя (неадуш.)
экзатэры́чных (адуш.) |
| Т. |
экзатэры́чным |
экзатэры́чнай
экзатэры́чнаю |
экзатэры́чным |
экзатэры́чнымі |
| М. |
экзатэры́чным |
экзатэры́чнай |
экзатэры́чным |
экзатэры́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
экзатэры́чны экзотери́ческий
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
экзатэры́чны, ‑ая, ‑ае.
Агульнадаступны, прызначаны для неазнаёмленых; проціл. эзатэрычны.
[Ад грэч. exōterikós — знешні.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
экзотери́ческий экзатэры́чны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
эзатэры́чны, ‑ая, ‑ае.
Тайны, зразумелы толькі для азнаёмленых; проціл. экзатэрычны. Эзатэрычнае значэнне абраду.
[Ад грэч. esōterikos — унутраны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)