э́кер

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. э́кер э́керы
Р. э́кера э́кераў
Д. э́керу э́керам
В. э́кер э́керы
Т. э́керам э́керамі
М. э́керы э́керах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

э́кер м., геод. э́кер

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

э́кер геод. э́кер, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

э́кер, ‑а, м.

Геадэзічны інструмент для пабудовы на мясцовасці вуглоў пэўнай велічыні.

[Фр. èquerre.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)