эгрэ́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. эгрэ́т эгрэ́ты
Р. эгрэ́та эгрэ́таў
Д. эгрэ́ту эгрэ́там
В. эгрэ́т эгрэ́ты
Т. эгрэ́там эгрэ́тамі
М. эгрэ́це эгрэ́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

эгрэ́т м. эгре́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эгрэ́т, ‑а, М ‑рэце, м.

Пяро ці пучок пёраў, якія тырчаць уверх як упрыгожанне жаночых галаўных убораў.

[Фр. aigrette.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эгре́т эгрэ́т, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эгрэ́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Тое, што і эгрэт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)