эве́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. эве́нка эве́нкі
Р. эве́нкі эве́нак
Д. эве́нцы эве́нкам
В. эве́нку эве́нак
Т. эве́нкай
эве́нкаю		 эве́нкамі
М. эве́нцы эве́нках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

эве́нка эве́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эве́нка,

гл. эвены.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эве́ны, -аў, адз. эве́н, -а, м.

Народ, роднасны эвенкам, які жыве на ўзбярэжжы Ахоцкага мора і ў паўночных раёнах Якуціі.

|| ж. эве́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. эве́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эве́нк

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. эве́нк эве́нкі
Р. эве́нка эве́нкаў
Д. эве́нку эве́нкам
В. эве́нка эве́нкаў
Т. эве́нкам эве́нкамі
М. эве́нку эве́нках

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

эве́ны, ‑аў; адз. эвен, ‑а, м.; эвенка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. эвенкі, ‑нак; ж.

Народнасць, якая жыве на ўзбярэжжы Ахоцкага мора і ў паўночных раёнах Якуціі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)