эбані́тавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. эбані́тавы эбані́тавая эбані́тавае эбані́тавыя
Р. эбані́тавага эбані́тавай
эбані́тавае		 эбані́тавага эбані́тавых
Д. эбані́таваму эбані́тавай эбані́таваму эбані́тавым
В. эбані́тавы (неадуш.)
эбані́тавага (адуш.)		 эбані́тавую эбані́тавае эбані́тавыя (неадуш.)
эбані́тавых (адуш.)
Т. эбані́тавым эбані́тавай
эбані́таваю		 эбані́тавым эбані́тавымі
М. эбані́тавым эбані́тавай эбані́тавым эбані́тавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

эбані́тавы эбони́товый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эбані́тавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да эбаніту, зроблены з эбаніту. Эбанітавыя трубкі. □ Шылкін узяў аловак з эбанітавай вазачкі, стукаў ім па пальцах, бы пералічваў іх. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эбані́т, -у, М -ні́це, м.

Цвёрды матэрыял з вулканізаваных каўчукавых сумесей, які выкарыстоўваецца ў электратэхніцы і для іншых мэт.

|| прым. эбані́тавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эбони́товый эбані́тавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)