щипе́ц м.

1. (верхняя часть стены треугольной формы) архит. шчыт, род. шчыта́ м.;

2. (верхняя грань в соединении двух скатов крыши) архит., обл. ві́льчык, -ка м.;

3. охотн. мо́рда, -ды ж., пы́са, -сы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пы́са ж.

1. мо́рда; (охот. — ещё) щипе́ц м.;

2. разг., груб. мо́рда

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шчыт, род. шчыта́ м.

1. в разн. знач. щит;

во́ін са ~то́м — во́ин со щито́м;

ш. для снегазатрыма́ння — щит для снегозадержа́ния;

ш. плаці́ны — щит плоти́ны;

размеркава́льны ш. — распредели́тельный щит;

стральба́ па ~та́х — стрельба́ по щита́м;

2. архит. щипе́ц;

◊ падня́ць на ш. — подня́ть на щит;

са ~то́м ці на шчыце́ — со щито́м или на щите́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)